Kuelap en afscheid van stage

Kuelap

Zoals belooft hier de blog over Kuelap. De dag voordat we naar Kuelap zouden gaan kregen we bezoek vanuit Nederland. Jan Biersteker en nog 5 andere mensen vanuit Viaa zijn 2 weken in Peru en ze kwamen op onze stageschool workshops verzorgen voor pedagogiek studenten van de universiteit van Moyobamba. Ze kwamen al lekker op tijd aan. Oh nee, ze waren best wel te laat dus zaten al die mensen al op hen te wachten. Wij zijn ook aanwezig geweest bij deze dag en konden zo weer even lekker Nederlands praten met andere mensen dan alleen de andere twee mensen. Wat ook erg leuk was, was dat ze chocoladepepernoten en drop mee hadden genomen. Lekker!
Dat hebben we ook uitgedeeld aan de mensen hier. We chocoladepepernoten vielen erg in de smaak!

De dag erna zijn we met z'n achten richting Chachapoyas gegaan. Dit is een stad op 5 uur afstand vanuit waar we de volgende dag naar Kuelap zouden gaan.
De weg naar Chachapoyas ging opzich OK. Het was niet de meest luxe bus dus je krijgt al redelijk snel van je rug etc maar gelukkig ging alles goed. Dat was niet bij iederen zo want onderweg moesten we stoppen omdat er blijkbaar een auto van de weg af was geraakt en die werd omhoog gehaald. Nu was het niet zo dat het maar een stukje van de weg af was, je moet namelijk bedenken dat we door de bergen reden en dat je dan echt wel een paar meter naar beneden valt. 
Aangekomen in ons hostel bleek dat wij met z'n drieën op een slaapzaal lagen. Nu had het de laatste dagen daar wel geregend en omdat we in een redelijk benouwde slaapzaal lagen stonk het nogal naar natte sokken! Brrrrr.

De dag erna werden we met een busje opgehaald en reden we in 2 uur richting Kuelap. Het laatste stukje gingen we met een kabelbaan, de eerste van heel Perú!

Boven aangekomen was het nog droog en had je heel mooi uitzicht over de omgeving. Om bij Kuelap zelf te komen moetsen we eerst nog een stuk omhoog. De mensen van Viaa kochten een regenponcho omdat het zou gaan regenen. Wij natuurlijk niet.
Na een klim waren we eindelijk boven en zagen we het liggen.

Het was een ruïne met fantastisch uitzicht. Onze gids vertelde ons verschillende dingen over de omgeving en over de geschiedenis. Terwijl we de rondleiding kregen was het lekker weer en scheen de zon maar dat veranderde langzamerhand. We zagen dikke wolken steeds dichterbij komen. Het laatste stuk van de tour, toen we naar beneden liepen begon het dan ook te regenen zodat we redelijk nat aankwamen bij de kabelbaan. 

Daarna gingen we heerlijk eten bij een restaurant dichtbij waarna we weer naar Chachapoyas gingen. We waren allemaal koud en nat dus kropen we even lekker onder de deken maar echt warm werden we niet. De dag ervoor hadden we al lekker gegeten in een heel tof restaurant, waar Elizabeth, Erik en Elbregt cuy hebben gegeten. Voor de mensen die niet weten wat cuy is, dat is dus een cavia. Het was een hele belevenis en we hebben heerlijk gelachen om de cuy van Elizabeth die in een schatkist kwam. 

Omdag het eten gisteren goed was hebben we besloten om daar nog maar een keer te gaan eten. Deze keer wel wat anders dan cuy. 

De laatste dag in Chachapoyas hebben we wat rondgelopen, maar ook nu regende het dus zijn we gaan ontbijten bij een restaurantje en gingen we weer richting het busstation om te wachten op de bus.
De busreis ging voorspoedig en na ongeveer 5 uur waren we weer in Moyobamba. Onze laatste week daar was inmiddels aangebroken. 

De dag erna gingen we naar Rioja, waar Jan gewoond heeft en namen we afscheid van de mensen uit Nederland. Oh en Elbregt mocht ook nog even achterop de motor bij Jan.

Wij hebben in Rioja een inicial bezocht. Dat is een soort kleuterschool voor kinderen van 3 tot 5 jaar. Wat een verschil met Annie Soper! De kinderen schreeuwden en vroegen erg veel aandacht. Na een uurtje vertrokken we alweer omdat we ook nog een Secundaria gingen bezoeken. Deze was nog best wel een eindje weg maar daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen door een van de docenten. De kinderen die ons zagen lopen hadden blijkbaar nog nooit een buitenlander gezien dus werden we flink aangestaard. Ik heb niet zo heel veel het gevoel gehad dat ik aangestaard werd maar hier wel heel erg!

We kregen nog een rondleiding over het terrein. Het was een groot terrein met visvijvers, land om iets te verbouwen, kippen, watermeloenen en ananas. Hier kwam ik erachter dat ik het altijd verkeerd heb gehad wat betreft die ananas. Ik heb m'n hele leven gelooft dat die aan een boom groeien, blijkt dat ze in een plant groeien! Nouja, toch weer wat geleerd hier.

Ook hier begon de dag stralend maar merkten we dat het ging waaien. Inmiddels hebben we geleerd dat dat betekend dat het daarna gaat regenen. En inderdaad, even later stortregende het!

Na afloop van de dag gingen we weer naar huis.

De laatste 3 stagedagen hebben we niet zo veel gedaan. 

Deze maand is feestmaand voor Annie Soper en de kinderen hebben heel veel geoefend voor hun dans of optreden die ze donderdagavond hebben voor de feestbijeenkomst van de school.
Komende zondag is het de beurt voor onze school om zich op Plaza de Armas te presenteren aan Moyobamba. Elke zondag is dat een andere school. Hiervoor werd een soort mars ingestudeerd wat betekende dat er verschillende reguliere lessen vervielen.

Woensdag hadden we bedacht om als afscheid voor de kinderen pannekoeken te bakken en omdat de kinderen weer bezig waren met oefenen zijn we eerder weggegaan om daar vast mee te beginnen want er moesten een heleboel pannenkoeken gebakken worden. Eerst moesten er natuurlijk boodschappen gedaan worden waarna het bakken kon beginnen.
Zo'n 2,5 uur en 60 pannenkoeken later waren we klaar en gingen de anderen weer naar huis. 

Donderdag hebben we de pannenkoeken meegenomen naar school waar de kinderen er lekker van genoten hebben. Ook hadden we de kinderen drop laten proeven, maar dat vond eigenlijk iedereen vies!
Na de pannenkoeken stond er taart op het menu, weer voor de verjaardag van de school. Wat een happening allemaal!

Na afscheid genomen te hebben van de kinderen en de docenten gingen we naar huis om 's avonds weer terug te komen voor het feest. Elke klas had iets voorbereid zoals een dans of een lied. Het was een mooie afsluiting van onze stage en periode in Moyobamba.

Vrijdagochtend hebben we afscheid genomen van de gezinnen. Dat was best pittig omdat je toch 4 weken bij hen in huis hebt gezeten en ze veel gegeven hebben.

Na dit afscheid begon onze reis echt...

(Nou Junior. Ik heb naar je geluisterd en even een blog geschreven! 😊)